Yıllardır,mutlulukları,hüzünleri,özlemleri ta içime gömdüm.Kimi zaman bir mezuniyeti yaşattım içimde.Coşkulu,mutlu...Kimi zaman da kaybettiğiniz birini yansıttım içime.Kederler,göz yaşları...
İçindeki özlemi durduramadığın an bana doğru yaklaşırsın.Ne vakit göz göze gelsek,yüreğinin derinliklerine bir kor düşer.İşte o an özlem ve üzüntü harmanlanır içinde.Gözlerin ta derinlere dalar.Bakışların durgunlaşır,anıların teker teker gözünün önünden geçer adeta.Kalbine bir ağrı saplandığı an durduramazsın göz pınarlarından süzülen yaşları.Ne acı ki senin özlemini depreştiren benim.Gömülü acılarını gün yüzüne çıkaran da benim.Ancak sanma ki ben seni kasten üzüyorum.Sen özlemini fotoğraflara bakarak dindirmeye çalışıyorsun ve ben de buna araç oluyorum.Tabi senin acılarını da anlamıyor değilim.İnsanını kalbinde boşalan yer tekrar dolmuyor.Şu dünyadan göçüp giden bir daha gelmiyor...
Dur,öyle kaşlarını çatıp bakma bana.Ben insanları üzen,zalim bir cisim değilim.Hatırlasana mezuniyet fotoğraflarını.O an sevinçten,gözün hiçbir şeyi görmüyordu.O kadar mutluydun ki,dar gelmişti mutluluğun fotoğraf karelerine.İşte bu güzel anıları sana hatırlatan,bunları seninle paylaşan da benim.Unutma ki,güzel anılarını benimle paylaşmak ya da onları saklamamı istersen kapım sana hep açık.
Gördüğün gibi,bunca zamandır hep hatıralarınla bir arada yaşamışım.Sana iyi kötü bir şeyler hatırlatmışım.Ve geldik benim kim olduğuma.Ben fotoğraflarını içine yerleştirdiğin basit bir çerçeveyim.Belki masanın üzerindeyim belki vitrinin içindeyim.
HİLAL EKŞİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder