Bence aşk; ilk görüştedir, dış görünüşe olan bir beğenmedir ve bunun hep "ilk günkü gibi" devam etmesidir. Sevgi ise apayrı... Bir insanı tanıdıkça seversiniz. Tıpkı İstanbul'u tanımak gibidir sevgi. Önce anlayamazsınız, alışamazsınız. Bazen aşık olursunuz, bazen nefret edersiniz sonra tekrar aşık olursunuz, bazen mideniz bulanır...
Seni İstanbul'u sevdiğim gibi seviyorum, hem nefret ediyorum hem de kimsenin sevemeyeceği kadar çok seviyorum. Seni sevmek kolay iş değil, ne kadar mutlu ederse etsin genellikle acı veriyor. Mesela yağmuru ne kadar seversem seveyim, spor ayakkabılarımla yağmura tutulduğumda nefret ediyorum. Ama İstanbul yağmuruyla güzel, yavaş, hazmedici ve daha anlayışlı. Bazen senin İstanbul'un her kıyısına kendini bırakmış bir deniz olduğunu düşünüyorum, öyle hırçın öyle yıpratıcı ama bir o kadar özgür bir o kadar herkesi kendine hayran bırakmış. Sana hayran onca insan varken beni nasıl fark edersin diye düşünüyorum. Buna rağmen bir gün fark edip beni seveceğini biliyorum, hissediyorum.
Ne demiş şair; "Bir kelimeye bin anlam yüklediğimde sana sesleneceğim."
Aysu Ayalan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder