İNSANIM

Her ne kadar gözüme vursa da aydınlık

Sanki her şey sonsuz, karanlık bir deniz

Ucu bucağı gözükmeyen.

Her ne kadar alsam da nefes,

Kaygılar içinde boğuluyorum aldığım her nefeste.

Her ne kadar gülse de yüzüm

İçim ağlar umutsuzca.

Her ne kadar duysa da kulaklarım

Kuşların cıvıltısını

Rüzgarın can çekişen sesini

Sevgilinin aşk kusan sözcüklerini

Sanki duyduğum sessiz bir yakarış

Hep kulağımın dibinde bağıran.

Her ne kadar acıyıp kızsam da kendime

Yaksam da canımı

Ağlasam da sessizce

Tebessüm ederim hep bu halime

Çünkü ben insanım

Düşünen, hisseden, ağlasa da gülebilen

                                                                                                      

                                                                                                Mustafa Çeğindir