Ben Bilemezdim

Aslına bakarsan çok kararsızım. Kalbime sorsam bir asır daha veriyor beklemeye mantığıma sorsam beklemek bile sacma. Ama bilemiyorum. Sen gittikten sonra senden uzaklasmak. Evet fazlasıyla mantıklıydı hatta olması gerekendi. Ama olmadı. Ne kadar denediysem de yapamadım.Kalbimle mantığım her zaman olduğu gibi yine ters gitti. Sen ilk olarak kalbinin sesini dinlemeyi tercih etmiştin. Bende kalbimin sesini dinlemeye karar verdim en azından bir süre.

Ben seni anlata anlata sana aşık oldum. Durmadan seni anlatmak seni konusmak istedim herkesle. Bildiğim ve asla atlayamayacağım bir şey vardi çünkü birini sevmeye beni benden daha iyi kimse ikna edemezdi, biliyordum. Ama bitince de anladım ki bana benden büyük yalancı yok.
Senden ufak ufak kesitler aldım: kelimelerin, duruşun, gülüşün. Bilirsin işte hepsinden ufak ufak birer parça. Sonra bunları hayallerimle kalbime sürükledim. Senide aynı hayallere inandırmak istedim, hemde her şeyden çok. Zamanla seni kıskanırken yakaladım kendimi. Durmaya çalıştım olmayacağını biliyordum belki de ama saf hayallerimin peşinden gittim yine dayanamadım. Mutluluk senle geldi senle de gidecekti biliyordum. Ardında dolu dolu özlemlerle derinden gelen ateş dolu gözyaşlarıyla beni bırakarak gidecektin sende.  
Susmakta aşkın yollarından biriymiş.Bu zamana kadar sessiz kaldım ama şimdi susamıyorum oturdum sana aşkımı yazıyorum. Neden hala vazgeçmedin dersin belkide. Denemedim mi sanıyorsun ? Belki bilirsin şairinde dediği gibi gibi vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti.
Uzun bir sessizliğin arkasından aşkım böyle dile geldi iste.

Aklımın kilitli odalarından çıkıp bir bir dökülüyoruz ortaya senle ben. Darmadağın oldu şimdi her sey. Unutulduğunu sandığım anılar inciten cümlelerle tek tek dökülüyor yüreğimin kiriyle, pasıyla her şeyiyle. Bu zamana kadar sevgilerimi küçük cümlelerime saklaya saklaya hapsettim. Simdi tutamıyorum aslına bakarsan tutmak istemiyorum. Her neyse. Senle ben biz olabilir miyiz diye sorarken yakaladım kendimi. Cümleler arttı birbirini kovaladı; Ya beni herkesten çok severse,ya çok mutlu olursak, ya unutturursa her şeyi ? Bu cümlelerim sozsuza katladı kendini. Ben bilemezdim ki kendi yıkımıma koştuğumu.

Ceren DEMİREL