Kendimi ağırlaştırılmış hayal kırıklığına mahkum ediyorum hakim bey...
İlk başlarda içimde kelebekler uçtuğunu sandığım o his, şimdi acıya dönüştü. Büyüttüğüm kelebeklerim bir bir öldü. Kaybettim. Beni değil onu seçti...Tek istediğim; benim onu sevdiğim gibi beni sevmesiydi, olmadı...
Ben ne yaptım ya, ben yine ne yaptım da olmadı? Elimi uzattığım, sevdiğim herkes kaçmak zorunda mı? Ben onu sevsem o da beni sevse olmaz mı? Gerçi, birini sevdiğinde o da seni severse eşsiz bir şekilde incinebilir oluyor insan. Canını öyle bir acıtıyorlar ki hiçbir şeye benzemiyor. Hayat bu; seversin sevilmezsin, sevilirsin sevmezsin...
Biri seni severken kendini sevmek daha kolay. Ama o kişi, senin onu sevdiğin gibi sevmiyor seni ve sürekli diyorlar ki "Bardağın dolu tarafından bak.". Valla ben o bardakların dolu taraflarında boğuldum.
Nasıl da güzel unutmuştum onun bir başkasını sevdiğini... Artık ne sevmeye ne gülmeye gücüm var.
Zaten hiçbir zaman avuç içlerimiz birbirine değmeyecek. Dene bak olmuyor...
Bitirirken,
Ben bu güne kadar ona güldüğüm gibi kimseye gülmüyordum, ona baktıkça kendimi harikalar diyarındaki Alice gibi hissediyordum ve o bunu bilmiyordu.
Aysu AYALAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder